Susma(m)!
Bir çocuk, ağlıyor Filistin'de, Daha okula bile başlayamadan Ailesinden koparılan. Halbuki ne hayalleri vardı; Bakkal amcasını selamlayacaktı Manav abisinin: -Zihnin açılır, ye. Diyerek ikram ettiği elmadan Anasının öğrettiği gibi Besmeleyle bir ısırık alacaktı Öğretmeniyle tanışacaktı daha. Nice bilgiler öğrenecekti. Ülkesindeki hukuksuzluklara karşı gelmek için Avukat olacaktı. Ama artık Bir önemi kalmamıştı tüm bunların. Çünkü o çocuk: -Ana, ana, beni bırakma! Diye feryat ederken Annesinin mübarek naaşının üstünde. Bir anda devleşti, Eline aldığı taşları Zalime karşı fırlattı Küçük çocuk. Sonra bir ses... Ardından bir ses... Ve bir ses daha... Annesine kavuşmuştu Korkak bir siyonistin Silahından çıkan kurşunlarla. Gencecik kız, ağlıyordu. -Yapmayın, yapmayın, Allah'ınız yok mu? Diye bağırıyordu Aylardır ailesinden haber alamıyordu Biliyordu, Şehit düşmüştü babası. Ama üzülmüyordu buna. Bayram haberi almış gibi sevinmişti Öğrendiğinde. -Ben, onurlu bir babanın Şerefli bir kı